Co to jest ta mentalność dietetyczna?

Kiedy jedzenie jest sterowane informacjami z zewnątrz i strachem, że przed samodzielnym podejmowaniem decyzji żywieniowych, to możemy być pewni, że mamy do czynienia z mentalnością dietetyczną. Pojawia się ona wtedy, gdy decydujemy o jedzeniu bez brania pod uwagę głodu, sytości, łaknienia, codziennych zmian poziomu aktywności fizycznej lub okoliczności życia czy też osobistych preferencji żywieniowych.

Mentalność dietetyczna to przede wszystkim przekonanie, że jeśli przestaniemy stosowania restrykcji dietetycznych to nigdy nie przestaniemy jeść i będziemy wybierać jedzenie fatalnej jakości. Wydaje nam się, że w ten sposób dbamy o zdrowie i utrzymujemy masę ciała na zdrowym poziomie. W praktyce to właśnie te restrykcje są często odpowiedzialne za nasze problemy z objadaniem, przejadaniem się i kiepskim odżywianiem. To normalna reakcja na niedożywienie. Kiedy ciało zaufa, że głodu już więcej nie będzie, uspokoi się.

Pseudodiety czyli to tylko zdrowy styl życia

Często oficjalnie porzucamy diety ale nasze zachowanie nadal jest kierowane przez zasady, których wyuczyliśmy się „dietując”. Ostatecznie pomimo braku oficjalnej diety ciągle pojawiają się konsekwencje stosowania restrykcji a co za tym idzie, wielkie poczucie winy z powodu utraty kontroli i zagubienie. Pseudo diety, często nazywane stylem życia czy dbaniem o siebie. Wynikają z tego, że pewne zaburzone zachowania zostały znormalizowane. Przyjęliśmy je jako naturalną część życia, np. zasługiwanie na jedzenie jeśli zrobiło się trening, jedzenie wyznaczonej przez internetowy kalkulator ilości kalorii. Jemy to, co należy, tyle ile zostało wyliczone, o godzinie o której należy, i tyle razy ile należy. Postępy mierzymy ilością zrzuconych kilogramów tkanki tłuszczowej.

Oznaki mentalności dietetycznej

Skąd wiedzieć czy mentalność dietetyczna steruje naszym zachowaniem? Zapoznaj się z tymi oznakami, pokażą ci one czym różni się normalne zachowanie względem jedzenia od bycia pod silnym wpływem mentalności dietetycznej.

Zastanawiasz się, czy zasługujesz by jeść
Jeśli zjesz coś kalorycznego, musisz znaleźć sposób żeby za to zadośćuczynić
Masz poczucie winy kiedy jesz kaloryczne lub węglowodanowe potrawy
Wartościujesz dzień jako dobry lub zły opierając się o to, czy udało ci się jeść „właściwie”
Traktujesz jedzenie jako wroga
Kiedy się ruszasz, myślisz tylko o spalonych kaloriach
Jeśli nie ćwiczysz masz poczucie winy
Mierzysz swoje postępy za pomocą utraconych kilogramów i zmiany rozmiaru ubrań
Wierzysz, że do działania potrzeba silnej woli
Przejmujesz się tym co inni myślą o twojej wadze

Dylemat odchudzającego

Opisane wyżej zachowanie, nawet jeśli nie nazwane oficjalnie „dietą”, prowadzi do klasycznego ciągu zdarzeń, zwanego „dylematem odchudzających się” opisanego przez psychologów John P. Foreyt’a i G. Ken Goodrick’a. Zaczyna się od silnego pragnienia szczupłej sylwetki i podjęcia decyzji o odchudzaniu. To znów prowadzi do wzmożonej chęci na zakazywane sobie jedzenia. W konsekwencji zasoby silnej woli się wyczerpują, zaczynamy jeść wszystko czego sobie odmawialiśmy i następuje tycie. Wracamy do punktu wyjścia i cykl znów się powtarza, z tym że za każdym razem jest trudniej…