Odchudzanie zwiększa ryzyko tycia

Czy naprawdę zacząłbyś dietę odchudzającą, gdybyś wiedział, że właściwie to przyczyni się ona do zwiększenia masy ciała i zwiększy ryzyko objadania się?

[…]

Podczas gdy wiele osób zdaje się wiedzieć, że dieta nie działa na dłuższą metę – większość jest zszokowana słysząc, że sam proces odchudzania (niezależny od genów) zwiększa skłonność twojego ciała do przybierania na wadze. Naukowcy nazywają to „przyrostem masy ciała wywołanym dietą” i to właśnie może być czynnikiem przyczyniającym się do epidemii otyłości.

Dieta jest biologicznie pokrewna kapitalizacji odsetek – ale w negatywnym kontekście. Jeśli umieścisz swoje pieniądze na rachunku oszczędnościowym z kapitalizacją odsetek przyspieszysz swoje dochody, w wyniku czego zgromadzisz więcej pieniędzy w porównaniu ze zwykłym kontem oszczędnościowym. W podobny sposób dieta nasila przybieranie na wadze porównując wagę osób na diecie do tych, które się nigdy nie odchudzały i mają podobne geny i ciało. Daleko idąca analogia? Nie według nowego badania na temat bliźniąt.

Wpływ diety na zwiększenie wagi przeanalizowano w nowym badaniu na ponad 2000 parach bliźniąt z Finlandii w wieku od 16 do 25 lat (Pietilaineet al, 2011). Bliźniaki które rozpoczęły tylko jeden celowy epizod odchudzania, były prawie dwa do trzech razy bardziej narażone na nadwagę w porównaniu z ich bliźniakiem niebędącym na diecie. Ponadto, ryzyko wystąpienia nadwagi wzrasta z każdym epizodem odchudzania.

Wyniki wskazują, że dieta sama w sobie, niezależnie od genów, istotnie wiąże się z przyspieszonym wzrostem masy ciała i zwiększa ryzyko nadwagi. Naukowcy doszli do wniosku: „Jest już potwierdzone, że im częściej ludzie angażują się w odchudzanie, tym bardziej tyją w dłuższej perspektywie”. Badanie to stanowi uzupełnienie badań z okresu II wojny światowej, które pokazały, że dieta i wynikający z tego cykl “chudnięcia, ponownego przybierania na wadze i uzyskiwania jeszcze większej wagi przy każdej kolejnej diecie”, zwiększa masę ciała ponad wagę wyjściową.

Oto inne ważne badania, które wykazują, że odchudzanie sprzyja przyrostowi masy ciała bez względu na wiek, płeć czy bycie wysportowanym.

Badanie na prawie 17 000 dzieci w wieku 9-14 lat wykazało, że dieta była istotnym wyznacznikiem przyrostu masy ciała (Field i in. 2003). Ponadto ryzyko objadania się zwiększało się wraz z częstotliwością odchudzania. Chłopcy i dziewczęta, którzy często się odchudzali, byli od 5 do 12 razy bardziej skłonni do objadania się w porównaniu do swoich nie odchudzających się rówieśników. Naukowcy doszli do wniosku, że „w dłuższej perspektywie dieta w celu kontrolowania masy ciała jest nie tylko nieskuteczna, ale może także sprzyjać przyrostowi masy ciała”.
Zgodnie z pięcioletnimi badaniami (Neumark-Sztainer i in. 2006) odchudzający się nastolatkowie byli dwukrotnie bardziej narażeni na nadwagę niż ci nie będący na diecie. Warto zauważyć, że przed odchudzaniem badani nastolatkowie nie ważyli więcej niż ich rówieśnicy nie stosujący diety. To ważny szczegół, ponieważ gdyby osoby odchudzające się ważyły więcej – byłby to czynnik wskazujący na to, że tycie wiąże się z innymi czynnikami niż dieta, np. genetyką.
Zespół naukowców z UCLA dokonał przeglądu 31 długoterminowych badań dotyczących skuteczności diety i stwierdził, że dieta jest spójnym predyktorem przyrostu masy ciała – nawet dwie trzecie osób odzyskuje większą masę ciała niż straciło (Mann 2007).

Jeśli uważasz, że ćwiczenia ochronią twoje ciało przed skutkami ubocznymi wynikającymi z diety, naukowcy temu zaprzeczają. W badaniu przeprowadzonym na ponad 1800 osobach oceniono wpływ powtarzającej się utraty i przybierania na wadze przez światowej klasy sportowców płci męskiej uprawiających sporty siłowe, takie jak boks, podnoszenie ciężarów i zapasy. Wahania masy ciała przewidywały późniejszy przyrost masy ciała i ryzyko otyłości u sportowców z historią fluktuacji wagi (Saarni i in. 2006).

Dieta wiąże się również ze zwiększonym zaabsorbowaniem pokarmem, niepohamowanym jedzeniem i jedzeniem przy braku głodu. Ponadto wydaje się, że dieta jest związana zarówno z otyłością, jak i zaburzeniami odżywiania (Haines i Neumark-Sztainer 2006). Duże 3-letnie badanie na prawie 2000 nastolatkach wykazało, że dieta jest najważniejszym predykatorem nowych zaburzeń odżywiania (Patton i in. 1999).

Badania na bok – co pokazały twoje własne doświadczenia dietetyczne?

Wiele osób twierdzi, że ich pierwsza dieta była łatwa – kilogramy znikały z łatwością. Ale to pierwsze doświadczenie dietetyczne to uwodzicielska pułapka, która uruchamia daremną pogoń za odchudzaniem poprzez dietę. Twoje ciało jest bardzo mądre i przygotowane do przetrwania.

Biologicznie, twoje ciało doświadcza procesu odchudzania jako formy głodowania. Twoje komórki nie wiedzą, że dobrowolnie ograniczasz spożycie żywności. Twoje ciało przechodzi w tryb przetrwania – metabolizm zwalnia, a apetyt wzrasta. Z każdą dietą ciało uczy się i dostosowuje, co skutkuje ponownym przyrostem masy ciała. W związku z tym wielu ludzi czuje się jakby to oni zawiedli – ale to właśnie dieta zawiniła i przyczyniła się do procesu tycia. Dieta separuje cię od pierwotnych sygnałów głodu i sytości oraz wywołuje chęć jedzenia pod nieobecność głodu i rozwija nieufność wobec twoich biologicznych sygnałów dotyczących głodu.

Więc co ma zrobić człowiek, który ciągle się odchudza?

Odpowiedź leży w zestrojeniu umysłu z ciałem, w procesie wewnętrznym, a nie z zewnętrznym podejściem (takim jak liczenie kalorii lub punktów). Proces ten nazywany jest Intuicyjnym Jedzeniem, który składa się z 10 zasad, ale można go podsumować w tych trzech cechach z badań Trach Tylka’i (2006):

Bezwarunkowe pozwolenie na takie jedzenie, jakie jest pożądane, i gdy tylko jest się głodnym
Jedzenie raczej z powodów fizycznych niż emocjonalnych
Opieranie się na wewnętrznych wskazówkach dotyczących głodu i sytości w celu określenia, kiedy i ile jeść

Do tej pory istnieje ponad 25 badań dotyczących Jedzenia Intuicyjnego, które pokazują, że Jedzący Intuicyjnie mają niższy poziom BMI (bez internalizacji nierealistycznie chudego ideału), mniej problemów z jedzeniem i zaburzeń odżywiania, jedzą różnorodne produkty, cieszą się jedzeniem, mają niższy poziom cholesterolu i lepszą wytrzymałość psychiczną, która obejmuje dobre samopoczucie i odporność (Tribole i Resch, 2012).

Żadna dieta ani plan posiłków nie może „znać” poziomu twojego głodu i sytości, ani tego, co cię satysfakcjonuje. Tylko ty znasz swoje myśli, uczucia i doświadczenia. Tylko ty możesz być ekspertem od siebie. Ale dieta przeszkadza w dostrojeniu się i intuicyjnym jedzeniu, co jest jedną z przyczyn, dla których pierwszą zasadą [intuicyjnego jedzenia] jest „Odrzuć mentalność dietetyczną”.

Poza brakiem długoterminowej skuteczności, diety mają szkodliwe konsekwencje. Diety nie są tylko niewinnym działaniem, niezależnie od tego, czy chodzi o nastoletni gniew, suknię ślubną, postanowienie noworoczne czy wyniki sportowe.

Rozpatrz ten artykuł jako ogłoszenie publicznej służbie zdrowia i powiedz wszystkim, że wiesz iż:

Dieta zwiększa szanse na uzyskanie jeszcze większej wagi w przyszłości, nie mówiąc już o wzroście ryzyka zaburzeń odżywiania i niezadowolenia z ciała.

Branża dietetyczna nie lubi tego komunikatu. Niedawno opublikowany artykuł w Wall Street Journal opisał, w jaki sposób duża firma z branży dietetycznej celuje w mężczyzn by zwiększyć swój udział w rynku, który teraz dotyczy w 90% kobiet. (Ta firma miała 1,45 miliarda dolarów przychodów w 2011 roku). Nie potrzebujemy kolejnej ofiary odchudzania, ani mężczyzny ani kobiety.

Źródła

Mann, T. et al. (2007).Medicare’s search for effective obesity treatments: Diets are not the answer. American Psychologist, 62(3): 220-233.
Field, A,E. et al (2003). Relation Between Dieting and Weight Change Among Preadolescents and Adolescents. Pediatrics,112:900-906. [Free Full Text http://pediatrics.aappublications.org/content/112/4/900.long ]
Haines, J. & Neumark-Sztainer D (2006). Prevention of obesity and eating disorders: a consideration of shared risk factors. Health Education Research, 21(6):770–782. [Free Full Text http://her.oxfordjournals.org/content/21/6/770.long ]
Kwoh, L. (January 9, 2012).Weight Watchers Chief Looks to Men, China for Growth. Wall Street Journal. http://on.wsj.com/xnZqfD
Neumark-Sztainer, D. et al (2006). Obesity, disordered eating, and eating disorders in a longitudinal study of adolescents: how do dieters fare five years later? J Am Diet Assoc,106(4):559-568.
Patton, G. C., et al. (1999). Onset of adolescent eating disorders: population based cohort study over 3 years. British Medical Journal, 318:765-768. [Free Full Text http://www.bmj.com/content/318/7186/765?view=long&pmid=10082698 ].
Pietiläinen, K.H. et al. (2011). Does dieting make you fat? A twin study. International Journal of Obesity, | doi:10.1038/ijo.2011.160
Saarni, S. E. et al (2006). Weight cycling of athletes and subsequent weight gain in middleage. International J Obesity, 30: 1639–1644. [Free full text at http://bit.ly/yvfnhE]
Tribole E. & Resch E. (2012-in press). Intuitive Eating (3rd edition). St.Martin’s Press: NY,NY.
Tylka, T. L. (2006). Development and psychometric evaluation of a measure of intuitive eating. Journal of Counseling Psychology, 53, 226-240.

Uwaga: “Dieta zwiększa ryzyko przybierania na wadze”, napisany jest przez mgr dietetyk Evelyn Tribole.

Opublikowano na www.IntuitiveEating.org

Prawa do powielania: możesz odtworzyć ten post, o ile nie zmienisz go, nie pobierzesz za niego opłaty, i załączysz całe oświadczenie o prawach autorskich. Poinformuj nas, że korzystałeś z niego, wysyłając link do strony internetowej lub kopię elektroniczną do etribole(małpa)gmail(kropka)com.

ZASTRZEŻENIE: Informacje mają na celu informowanie czytelników i nie mają na celu zastąpienia konkretnej porady pracownika służby zdrowia.

Oryginalny tekst